• صفحه نخست
• تنبور

تنبور، سازی است دسته بلند (بلندتر از سه تار) که کاسه‌ای گلابی شکل دارد و از خانواده سازهای زهی-زخمه‌ای به شمار می‌رود. این ساز با هر پنج انگشت نواخته می‌شود و دارای دو یا سه سیم می‌باشد. تنبور، ذاتی عرفانی و حماسی دارد و برای نواختن قطعات حماسی و نیز در نواحی باختری ایران به ویژه کردستان و کرمانشاه استفاده می‌شود. قدمت این ساز را در منابع سازشناسی 5 الی 6 هزار سال دانسته‌اند و آثار به جا مانده در شوش و شهر موصل، قدمت آن را تا حدود 2000 سال قبل از میلاد نشان می‌دهد.

بانک گردشهای چرخست این که خلق               می‌سرایندش به تنبور و به حلق
                                                                                                             «مولوی»

موسیقی تنبور بر مبنای مقام نوازی است. این ساز دارای حالت‌ها و جنبه‌های مختلفی است و برای هر حالت و جنبه، مقام خاصی وجود دارد. که به ترتیب زیر دسته بندی می‌شوند:

مقام باریه

طرز رستم (ته زر)

مجنونی

جنگ آرا

مقام‌های حقانی (کلام، یاری)

مقامهای باستانی (مجلسی)

مقامهای مجازی

اجزای تنبور:

کاسه : کاسه یک تکه   .  کاسه ترکه‌ای

دسته

سیم گیر

شیطانک

خرک

گوشی

سیم

دستان (پرده)

از نوازندگان مشهور تنبور می‌توان به علی اکبر مرادی، سهراب پورناظری، طاهر یارویسی، نورعلی الهی و .. اشاره کرد.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”